نجوم - سحابی خرچنگ

English Text:

The Crab Nebula is often used as a calibration source in X-ray astronomy. It is very bright in X-rays, and the flux density and spectrum are known to be constant, with the exception of the pulsar itself. The pulsar provides a strong periodic signal that is used to check the timing of the X-ray detectors. In X-ray astronomy, "crab" and "millicrab" are sometimes used as units of flux density. A millicrab corresponds to a flux density of about 2.4×10−11 erg s−1 cm−2 (2.4×10−14 W/m2) in the 2–10 keV X-ray band, for a "crab-like" X-ray spectrum, which is roughly power-law in photon energy: I ~ E−1.1.[citation needed] Very few X-ray sources ever exceed one crab in brightness.
The sky seen in gamma-rays as seen by the Fermi Gamma-ray Space Telescope, reveals the Crab Pulsar as one of the brightest gamma-ray sources in the sky. Also prominent are Milky Way (center), other bright pulsars, and the blazar 3C 454.3.
History of observation
X-ray picture of Crab Nebula, taken by Chandra

The Crab Nebula was identified as the remnant of SN 1054 by 1939. Astronomers then searched for the nebula's central star. There were two candidates, referred to in the literature as the "north following" and "south preceding" stars. In September 1942, Walter Baade ruled out the "north following" star, but found the evidence inconclusive for the "south preceding" star.[9] Rudolf Minkowski, in the same issue of The Astrophysical Journal as Baade, advanced spectral arguments claiming that the "evidence admits, but does not prove, the conclusion that the south preceding star is the central star of the nebula".[10]

ترجمه ی گوگل:

سحابی خرچنگ اغلب به عنوان منبع کالیبراسیون در نجوم اشعه ایکس استفاده می شود. در پرتوهای X بسیار روشن است و به جز خود پالس ، چگالی و طیف شار ثابت است. پالسار سیگنال تناوبی قوی را ارائه می دهد که برای بررسی زمان تشخیص ردیاب اشعه ایکس استفاده می شود. در ستاره شناسی اشعه ایکس ، "خرچنگ" و "millicrab" گاهی به عنوان واحد چگالی شار مورد استفاده قرار می گیرند. millicrab با چگالی شار در حدود 2.4 × 10-11 erg s − 1 cm-2 ((2.4 × 10-14 W / m2) در باند اشعه ایکس 10-10 کیلوولت ، برای یک "خرچنگ مانند" X مطابقت دارد. طیف اشعه ای که تقریباً از نظر انرژی در فوتون دارای قانون است: I ~ E − 1.1. [نیاز به استناد] تعداد بسیار کمی از پرتوهای ایکس تاکنون از یک خرچنگ روشنایی فراتر رفته است.

آسمانی که در پرتوهای گاما مشاهده می شود ، همانطور که توسط تلسکوپ فضایی پرتوی گاما مشاهده می شود ، خرچنگ پالسر را به عنوان یکی از درخشان ترین منابع پرتوی گاما در آسمان نشان می دهد. همچنین برجسته هستند کهکشان راه شیری (مرکز) ، سایر پالس های روشن و blazar 3C 454.3.
تاریخ مشاهده
تصویر اشعه ایکس سحابی خرچنگ ، ​​گرفته شده توسط چاندرا

سحابی خرچنگ تا سال 1939 به عنوان بقایای SN 1054 شناخته شد. ستاره شناسان سپس ستاره مرکزی سحابی را جستجو کردند. دو کاندیدا وجود داشت که در ادبیات از آنها به عنوان ستاره های "شمال زیر" و "جنوب قبل" یاد می شد. در سپتامبر سال 1942 ، والتر Baade ستاره "شمال زیر" را رد کرد ، اما این شواهد را برای ستاره "جنوب قبل" بی نتیجه دانست. [9] رودولف مینکوفسکی در همان شماره از مجله اخترفیزیکی به عنوان Baade ، استدلالهای طیفی پیشرفته را مدعی شد که "شواهد اعتراف می کند ، اما اثبات نمی شود ، نتیجه گیری که ستاره قبلی جنوبی ستاره اصلی سحابی است". [10]